Verandering

Verandering is moeilijk. Mensen die bij mij komen voor coaching stellen mij vaak de vraag, of liever: maken de opmerking, dat ZIJ moeten veranderen. En dat is niet zo. We proberen samen de invalshoek te veranderen, anders te kijken naar de situatie, en zo nodig het gedrag aan te passen; maar nooit het “zijn” te veranderen. Als ik ander gedrag aanleer ben ik nog steeds dezelfde persoon. Ik kijk alleen anders om me heen, en reageer hierdoor anders. Ik ervaar hierdoor minder irritaties, wat weer leidt tot minder conflicten. Klinkt eenvoudig he, maar dat is het niet altijd. Ik zal een voorbeeldje geven..

In de mediation-opleiding kreeg ik een helder voorbeeld voorgeschoteld.. simpel en duidelijk. Het is mij altijd bijgebleven. De trainer zet een kopje op tafel, en vraagt om dit kopje te omschrijven: een rood kopje, meer een beker, van boven wat breder, en loopt smaller toe; de binnenkant is wit. Het kopje heeft geen oortje. Mijn mede-student reageert fel: “Fout! Er zit wel degelijk een oortje aan!” Mijn haren staan al overeind. Hoezo fout? Ik zie helemaal geen oortje; en waarom reageert zij zo fel? Wat bozig kijk ik haar aan. Haar lichaamshouding is uitdagend. Er gebeurd van alles in mijn lichaam. Ik voel een mix van frustratie en een lichte irritatie, maar ook gelatenheid: Waar hebben we het eigenlijk over?? Op dat moment neemt de trainer het over: Hij vraagt mij en mijn medestudente te vertellen wat er met ons gebeurde. Daarna glimlacht hij: zien jullie hoe een ogenschijnlijke simpele situatie kan uitgroeien tot irritaties en in het ergste geval tot een conflict?

Oke, laten we ervan uitgaan dat ik me ontzettend heb geïrriteerd aan het gedrag van mij medestudente. Ik heb nu een aantal opties hoe ik reageer: 1. ik ga in de verdediging en dus de discussie aan: wel of geen oortje, 2. ik trek me terug, want hoe belangrijk is dit onderwerp nu? of 3. ik laat mijn irritaties varen en vraag mijn medestudente waarom zij denkt dat er een oortje aan het kopje zit?

Je kunt misschien wel raden of verder invullen hoe de reactie zal zijn van mijn medestudente op de verschillende opties. Waar ik voorheen optie 1 had gekozen, zal ik nu, omdat ik mijn gedrag wil aanpassen en minder in conflicten wil komen, eerder kiezen voor optie 2 of 3. Dit geeft mij niet alleen meer rust en ruimte, maar ook die van mijn medestudenten, maar het verandert niets aan wie ik ben. Elke mening mag er zijn, want het is “slechts” een mening, een verhaal.

Oordeel niet te snel, maar ben nieuwsgierig naar de ander, naar je partner. Wat vindt hij of zij? Wat was de achterliggende gedachte? Door meer nieuwsgierig te zijn, maak je meer verbinding met de ander. Dus welke stap zou jij kunnen maken?